22: De eerste dagen op het zuidereiland

Terwijl de halve wereld nog in 2023 leeft, wrijven wij de slaap uit onze ogen als de wekker om 6 uur gaat.

Voor het eerst niet om 00:00 wakker geweest op de 31e! Zal wel bij het ouder worden horen...

 

Maar eenmaal op de ferry werd het wel fantastisch. De ferry gaat naar Picton, maar vaart tussen de fjorden door. Een prachtig gezicht om daar te varen.

Nadat we van de boot af waren, reden we direct stijl omhoog de bergen in. Wat een mooie vergezichten en als extra cadeau... zon en geen regen meer!

Onze camping lag net voorbij Nelson, aan de kust. Ondanks het stenen strand bij de camping was het water, na een dag rijden, heerlijk verkoelend.

Wel hadden we onderschat hoe druk deze regio en het gebied ten noorden ervan (waar wij ook naartoe wilden) zijn in het hoogseizoen. Logisch, de mooiste stranden van Nieuw Zeeland zijn hier. En gezien alle Nieuw Zeelanders hun grote vakantie nu hebben, gaan ze daarheen.

 

De volgende dag hebben we moeten besluiten, in verband met de drukte, niet naar Abel Tasman National Park te gaan maar verder naar het noorden. Gezien dit nog meer afgelegen ligt, gaan ook weinig Nieuw Zeelanders hierheen.

Dit was echter geheel geen slechte keus! Wat een fantastische natuur. Heuvels waar de Hobbits beter hadden kunnen wonen, zo mooi en groen. Kijk je naar de andere kant, dan zie je een oase met een zoetwatermeer en palmbomen en daar achter zie je de zee met rotsen erin.

Deze natuur is absoluut niet te rijmen met elkaar. Elke keer weer een contradictie van landschappen welke bij elkaar lijken te zijn geharkt.

 

Na deze prachtige plek gingen we richting Westport, maar eerst nog een prachtig meer bezocht en verderop op een kleine camping overnacht. Van daaruit zijn we naar het meest noord-westelijke puntje van het zuidereiland gereden, Kohaihai. Dit lag ook aan het einde van de weg, verder kun je niet komen. Het is een afgelegen plek waar ook meerdaagse trekkingen beginnen, maar voor ons vooral een heerlijk rustig plekje met mooie natuur.

Hier ontmoetten we voor het eerst onze "vriendjes". Onze "vriendjes" zijn wereldwijd, maar zeker nationaal het meest gehate beestje. Onze "vriendjes" krijgen zodoende ook een eigen blog en later volgt er meer informatie.

 

Na een heerlijke overnachting aan de prachtige kust reden we met 180km per uur weg van onze "vriendjes". Al weten we dat we ze langs de hele zuidkust en de rest op het zuidereiland zeker gaan zien.

 

Vandaag zijn we bij de befaamde Pancake Rocks geweest. Gelaagde rotsformaties die over 35 miljoen jaar zijn ontstaan. Echter wetenschappers zijn er nog steeds niet achter hoe dit kon onstaan.

Op de weg hier naartoe zagen we de mooiste kustlijnen en vergezichten. Ook zijn we gestopt bij een kolonie zeehonden waar we de ouders en kleintjes konden zien. Wat we allemaal mogen zien en meemaken is werkelijk prachtig.

 

Komende dagen zullen we het hogere gebergte aandoen en als het mee zit ook rond Mount Cook, de hoogste berg, vliegen. Maar daar later meer over.

Tot die tijd nog genoeg andere dingen te zien!