Op naar Cape Reinga dus!
Het noordelijkste puntje van Nieuw Zeeland. Hier kwam Abel Tasman langs toe hij voor de tweede keer Nieuw Zeeland bezocht. De eerste keer was op het Zuidereiland en ontmoette hij de Maori. Echter bleken zij niet zonder gevaar en vermoordden diverse bemanningsleden.
Om die reden heeft hij bij Cape Reinga enkel een witte vlag op het strand gezet en is weer weggegaan.
De Maori zien deze plek als heilig, de overleden Maori zullen hier naartoe reizen waar hun voorvaderen zijn. Daarna zullen ze de ondergaande zon in de oceaan volgen als einddoel.
Op Cape Reinga staat een prachtige vuurtoren en is hier sinds 1841 (weliswaar steeds vernieuwd). Mooi om op het punt te staan waar de Tasmanzee en de Stille Oceaan elkaar ontmoeten.
Na een winderige rit daarheen, grotendeels dezelfde route terug maar daarna afslaan naar de westkust.
Na een overnachting in Ahipara zakken we verder langs de westkust met een prachtige rit door een heuvelachtig landschap (waar geen 50 meter van de weg recht was).
Aangekomen bij de bekende Kauri trees. In Australië hebben we al grote bomen mogen zien maar niet zo groot. Het pronkstuk is waarschijnlijk 2000 jaar oud en groeiende. De stamhoogte is 17,7 meter, met takken 51,5 meter (ja, hij groeit nog steeds).
De omtrek van dit lieve boompje is bijna 14 meter. Hierbij staand kun je je bedenken dat een boom als deze ook als magisch wordt beschouwd.
Na dit bezoek hebben we in deze bossen overnacht en naar een prachtig meer gegaan met kraakhelder water voor een ochtend-duik. Toen door naar Murawai voor 2 nachten.
Murawai is een surfwahalla voor hen die er gek op zijn. Stevige stroming en wilde golven. Sta je eerst tot je enkels in het water, een golf later tot voorbij je middel. Erg verraderlijk om te zwemmen en zodoende ook met voorzorg hier te water gegaan.
Zoals eerder beschreven was er een lang weekend en een nationale vrije dag. Wat een drukte! Camping zat ramvol en de volgende dag werd het nog erger. Gezien Murawai op 40 minuten boven Auckland ligt is het de ideale plek ook voor dagjesmensen om even snel de stad te ontvluchten. Het was ook druk op de rotsen langs de kust met de Jan van Gents die hier in deze periode komen om te broeden.
Aan het einde van de dag toen bijna iedereen naar huis was en de camping halfleeg was, genoten wij van een prachtige en rustige zonsondergang.
Wij verheugen ons ook op wat "rust". Sinds de aankomst in Nieuw Zeeland was het altijd wel druk ten gevolge van het hoogseizoen. 7 februari was de dag, iedereen weer naar school en aan het werk.
Wij gingen naar ons laatste kampeerverblijf met onze camper. In de Coromandel aan de noordoost kust van Nieuw Zeeland.
Een prachtige baai genaamd: Maramaratotara Bay. Hele mond vol maar... prachtig.
En... er is haast niemand. We hebben direct nog de laatste nacht bijgeboekt. Gister waren we met 6 mensen op de camping!
Serene rust, vogeltjes, krekels, wandelende takken en af en toe een mug. Oja en rust en stilte en... helemaal zen. Door deze rust konden wij beiden onze gedachten eens ordenen over wat we uit de reis hebben gehaald.
We genieten hier op en top en zullen dit de komende 2 dagen nog doen. De 11e rijden we naar Katikati om de camper in te leveren. Maar dat horen jullie later.
Maak jouw eigen website met JouwWeb